Palec traktowany jest jako symbol Ducha Świętego. Abstrakcyjna i niezrozumiała moc zawarta jest w małej, słabej części ludzkiego ciała (zob. Ambroży, Expositio evangelii secundum Lucam, VII, 93 Komentarz do Ewangelii według Łukasza). Metafora „Księgi Świata” (liber mundi) jest powszechnie znana. Wyobraźnia scholastyczna spopularyzowała to porównanie.
W XII wieku Hugon z Saint-Victor napisał:
„Universum enim mundus iste sensibilis quasi quidam libre est scriptus digito Dei, hoc est virtute divina creatus, et singulae creaturae quasi figurae”. (Didascalion de studio legendii 7.4; PL 176)
Cały ten zmysłowy świat jest jak pewna księga napisana palcem Bożym, to znaczy stworzona Bożą mocą, a poszczególne stworzenia są w niej figurami”.
W tym samym stuleciu Nizami Gandżawi (نظامی گنجوی) rozpoczyna Eskandar-Nâmeh (Romans Aleksandra Wielkiego) wersetem: „Twoje pióro to mądrość, twoja księga to świat”.
Boga poznajemy po tym, że ma wszystko na wyciągnięcie ręki. A jednocześnie nasze palce są bardzo „duchowe”. Wystarczy palec, aby uruchomić potężną kratofanię (spójrzmy jeszcze raz na ilustrację Williama Blake’a). Nawet mały palec może działać niesamowicie. Sacrum jest bardzo zmysłowe.
Vesper Lynd: „Gdyby jedyną rzeczą, która z ciebie została, był twój uśmiech i mały palec, nadal byłbyś bardziej męski niż ktokolwiek, kogo kiedykolwiek znałem”. James Bond: „To dlatego, że wiesz, co mogę zrobić z moim małym palcem”.