kadry zarządzającej średniego szczebla, świetny, niemal ekologiczny dodatek do zrównoważonej diety i stylu życia. Nawet ślad węglowy jeśli jest w odcieniu neutralnym mniej straszny.
Dwie medialne informacje o inwestycji w ciekawym, pełnym nowych możliwości miejscu. Jedna z grudnia 2021, druga już z kwietnia 2022 (https://www.dezeen.com/2021/12/24/ges-2-house-of-culture-renzo-piano-building-workshop/; Beaux Arts Magazine n°454 – avril 2022, s. 12)
Inwestycja godna uwagi, pierwsza realizacja zespołu Renzo Piano w Rosji.
Budynek elektrowni zasilającej sieć trakcyjną z 1907 roku wybudowany przez Wasilija Baszkirowa za sprawą fundacji V-A-C Foundation zmienił się w galerię z atrium o powierzchni ponad 1200 metrów kwadratowych nazywaną z rosyjska GES-2 House of Culture (https://v-a-c.org/en/ges2). Ta sama fundacja w 2017 otworzyła centrum sztuki w Wenecji na Zattere (XVIII wieczne palazzo zaadaptował „local architect Alessandro Pedron”) z widokiem na Canale della Giudecca.
W moskiewskiej elektrowni zastąpiono tylko stary, 70-metrowy komin z cegły czterema niebieskimi tubami ze stali. Nieźle pasują do bladego, wysokiego nieba. Zwracają uwagę tak jak powinny. Imperium zwykle opiera się na kolumnach.
W środku ogrom funkcjonalnej neutralności. Recenzenci piszą o „katedrze światła”. Sam Piano też nie stroni od świątynnych metafor.
“Contemporary art is more democratic than classical art, and complex, multifunctional cultural buildings have partly taken the place of temples. And, like temples, they are open to everyone.” Coraz bardziej jest nasycony sacrum ten nasz dobrze zaprojektowany świat. Zaraz obok nowego moskiewskiego House of Culture widać złote hełmy biało tynkowanej cerkwi (xрам Христа Спасителя). Kto pamięta, że sacrum można też nazywać to, co budzi grozę i to zupełnie bez powodu?
W jednym włoski architekt pomylił się: świątynie zawsze są czyjeś, nie ma świątyń bezpańskich. Nie ma świątyń nie ustanawiających własnych zasad, szczególnie kiedy dopiero co zostały zbudowane.
