fbpx

Bo nie jest światło,
by pod korcem stało

Ok, wizualizacja, póki co płaska zapowiedź, ale w słusznym rozmiarze, w konkretnym miejscu.

Jeszcze obraz, a już trochę konkret. Akurat na rogu, trochę też na skrzyżowaniu: nostalgii, własnej bezsiły i zamorskiego mirażu. Może być argumentem za tym, że czasem środkiem nawet takich krótkich uliczek przebiega way of life.

Hopper tak zmyślił knajpę, że czy tego chcemy czy nie, będziemy się w nieskończoność zastanawiać jaki smak ma serwowane w środku (nocy) americano z dzbanka. To nie jest przecież espresso, cappuccino, marocchino ani granita. Czuć w tym namalowanym napoju skąpość tego co oferuje przyszłość. I najbliższe – jeszcze przed świtem – godziny i najbliższe lata, może dekady, nie kuszą wachlarzem wrażeń. Jak w prawdziwym americano, raczej kolor niż smak trzyma nas na nogach, krzepi, daje chwilę żeby zebrać myśli; co dalej?

Hopper namalował obraz tak, że wszystkiego jest w nim trochę za mało. Za mały ruch, żeby się to opłacało, za mało życia, żeby tkwić w tym (tamtym) mieście. Za mało szczegółów, żeby siedzący tyłem detektyw był w stanie cokolwiek powiedzieć o przeszłości i przyszłości tego miejsca.  

Co się z nim stanie, co będzie na tym rogu powiedzmy za osiemdziesiąt lat?

Dajmy spokój, jest o jedną kolejkę za późno jeśli zastanawiamy się nad takimi bzdurami, zamiast skupić się na ostrym profilu tego rudego cienia. Dlaczego nie ma żadnego pierścionka, obrączki, naszyjnika, nawet broszki. Jak posiedzimy tu jeszcze przez dwie następne kolejki napłynie do głowy dziwaczna, obca myśl, że cały ten róg, który faluje i chwieje się coraz bardziej powoli zacznie dryfować w stronę Europy. Na rauszu, nie wiadomo jak pokona nieogarniony dystans. Jak arka osiądzie w końcu pośrodku nigdzie (czyli jeśli wierzyć Alfredowi Jarry w samym środku np. Polski). Będzie to gdzieś około przyszłego piątku, przed północą. Tam zafaluje jeszcze mocniej i zmieni się w zaświatowy, neonowy powidok miejskiego życia „madeinczikago”.

Zamówmy kolejną kolejkę i zmieńmy temat. Profesjonalni historycy sztuki mają podobno niezbite dowody, że Hopper nie malował ikon. Ciekawe skąd je wzięli? Pewnie przejrzeli teczki osobowe, a te, wiadomo, układane są schludnie według geograficznej lokalizacji. Nie ma co szukać teczki Hoppera: Orthodox East, Finnis Africae czy Monstra ex oriente. Rosjanie też tego nie potwierdzą, na czorta im taki jankeski malarz. No, ale jakby pogrzebać głębiej, odżałować, wziąć dwa dni wolnego i zmarnować je na tym rogu, na jałowej obserwacji tylko tego jednego miejsca. Jakby posiedzieć tu do końca, zapatrzeć się na cienko, jakby americano malowane detale. Tak cienko, że pod spodem czuć chłodek nicości. Sezonowość i grozę całego miasta. No właśnie, a jeśli Hopper jednak maczał palce w przecież nielegalnym malowaniu ikon nicości? Z tego może być niezły pasztet. Jeśli dowiedzą się o tym Francuzi gotowi od razu zacząć paplać o simulacrach, disneylandach, deepfakesach. North ma rację, trzeba to zatrzymać zanim urośnie. Komu potrzeba tu maladie française? Kto zamawia zwątpienie, o takiej porze?

Nie zamawiajmy już, weźmy tylko na koniec cygaro, nie, nie to po 5 centów. Ma nam pomóc dostrzec coś, co wciąż nam umyka. Strasznie stary i silny jest nawyk przypatrywania się obrazom przez dym. Tak jakby w samym dymie można  było coś zauważyć. Już po północy? Którego to dziś mamy: 2022? Zleciało. Wyjdźmy zapalić na ulicę, strasznie zdrowo się teraz żyje w miastach. Z drugiej, ciemnej strony ulicy widać lepiej. Widać, że patrzymy na kilka osobnych samotności w dobrze oświetlonej pustce. To akurat można zobaczyć na co drugim rogu w mieście. Tu jednak, może przez dym patrzymy na szybę knajpy, a samotność  taka jakby kapitan Nemo z założonymi rękami stał na mostku nierealnej łodzi podwodnej i patrzył na Krzyż Południa. Pamiętamy, pamiętamy.

Połowa książek wtedy miała czarno-białe, litograficzne ilustracje Gustava Dore. Nie było jeszcze komiksów. To były chyba obrazki, na jednym Nemo odwrócony tyłem patrzył przez wielki panoramiczny iluminator na jakieś wijące się za pancernym szkłem głębinowe monstrum. Na drugim zupełnie jak robotnik na słynnym plakacie Włodzimierza Zakrzewskiego z 1968 trzymał wielkie koło sterowe i patrzył prosto w blask płynący przez okrągły bulaj. Znaczy kapitan, a jednak samotny. Jak ta książka się nazywała? Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi chyba?

No, to akurat tyle ile mamy przed sobą do końca tej ulicy.

Płyniemy?

Pełne zanurzenie w noc.

Pierwsza, może ostatnia. Tak, zdecydowanie ostatnia bo narożna, po prawej stronie idąc od ulicy Kilińskiego. Kamienica-widmo, piękna. To z niej w 1937 roku wyjechał siedemnastoletni Wojtek Faryczny. Wyjechał oczywiście do Nowego Jorku, chciał być marynarzem. Jako jeden z niewielu Polaków wypłynął na hawajską wyspę OʻahuNa. Dwa dni przed atakiem na Pearl Harbor został postrzelony na lądzie i wrócił do Ameryki. Kula utknęła w czaszce i nie pozwalała Wojtkowi na oglądanie świata w pełnym słońcu. Pracował jako barman, ale tylko nocami. Był pierwszym, który opowiadał o ataku. Josephine Hopper skrupulatnie zanotuje dykteryjkę o orlim nosie pewnego detektywa rozglądającego się za hawajskimi dziewczętami. Naprawdę tak trudno w to uwierzyć? To może w jednego w całym mieście detektywa, który pod wpływem rozmów z zaprzyjaźnionym redaktorem Chicago Daily News Thomasem Sterlingiem North’em zamiast czytać jak większość coraz popularniejsze komiksy (North mówił, że rozrastają się jak “poisonous mushroom”) postanowił poderwać pewną francuską nauczycielkę gry na pianinie szpanując fascynacją dla paryskich dziwolągów z artystycznej bohemy? Łatwiej uwierzyć w kulturę, która globalnie ekscytuje się fikołkami człowieka-nietoperza między wieżowcami Gotham City ?

Na zewnątrz kamienicy ma być reprodukcja obrazu? Nałożoną na wyczarowaną przez Hoppera opływowo zaokrąglającą narożnik szybę. 

Z zewnątrz super, wizualizacja pierzei również!  

Ale co w środku, co ma sprawić, żeby ludzie z Singapuru, Wellington, Irkucka, Barcelony, Seulu czy Orszy w czasie swoich krótkich europejskich wakacji chcieli pomiędzy spacerem po Długim Targu a AUSCHWITZWIELICZKA M. Bałki, czy Zlaté uličky na praskim Hradzie spędzić wieczór na tym właśnie rogu, odpoczywając po dniu w „Łodzi filmowej”? 

Co będzie widać tylko w środku, tylko na tym rogu, w tej knajpie?

Detale.

Ogromne jak tafla witryny powiększenia przesuwające się, każdego wieczoru inaczej. W takim powiększeniu, w jakim nie da się ich zobaczyć nigdzie indziej. Detale czego? Jak to czego: obrazów, przecież cała ta sytuacja jest wprost z obrazu.  

Operator/właściciel lokalu, oprócz serwowania kawy americano i cygar musi mieć podpisaną  wieloletnią umowę z wieloma kolekcjami i muzeami, z tymi, którzy mają prawa do reprodukowania obrazów. Zawsze w detalu, w szczególe, w kadrze prowadzącym wzrok przez te miejsca, które Barthes nazwałby punctum. Miejsca, które zobaczone wyraźnie, z bliska wyjaśniają i tłumaczą, dlaczego akurat ten obraz jest tak znany, tak ważny. Detale, które trzymają świat w jednym kawałku, bo potrafią zestroić i wyostrzyć naszą percepcję.

W knajpie wzrok gładko prowadzi dźwięk. Bez tapera się nie da. I to powinien być niezły taper, powiedzmy taki jak Lutosławski grający w stołecznych lokalach w czasie kiedy Hopper maluje ten obraz. Albo nawet dwóch (ten drugi jak Panufnik grający z Lutosławskim w „Lirze” czy„Arii”). Przychodzi się do takiej knajpy, żeby zobaczyć i posłuchać jak improwizowany dźwięk ciągnie spojrzenie po zakamarkach o których nie mieliśmy pojęcia, że istnieją. Z pewnością warto zacząć od studiujących (są tuż za rogiem) fortepian jazzowy w łódzkiej Akademii. Czasem (np. w Adwencie) jakaś sceniczna bestia, jak powiedzmy Waldemar Malicki, „pianista polski (żyjący)”. 

Obrazy, rzeźby, witraże, sumaki, dawne i nowe. Może być Lascaux, może być Pollock. Może być Stwosz, może być Mueck. Mogą być maski Fang, rzeźby Innuitów i Czukczy, może być złoto Inków. Na Włókienniczej już wszystko będzie możliwe.

A kiedy trafimy na cały niemal wieczór z krakelurami Czarnego kwadratu, co wtedy będzie słychać? To, co Andrè Malraux wymyślał pod koniec lat czterdziestych, a co bez końca powraca w muzeologicznych (upiornie ICOMowskich) dyskusjach o ekspozycji, atrakcyjności, widzach, komercjalizacji, etc., będzie w tej knajpie, na tym rogu. W środku tego obrazu Hoppera. Dzięki temu unikniemy francuskiego lamentu nad disneylandyzacją muzeów, jaki zaczął Jean Claire. Dzięki tynkturze z americano i dymu za 5 centów i dzięki sygnaturze najbardziej zmyślonego (self made) obrazu miasta „filmu” sprytnie wymkniemy się bliźniaczym upiorom elitaryzmu i egalitaryzmu. 

A więc czymże jest ta kamienica Hoppera? Biznesową licencją na wyświetlanie, na montowanie, na zbliżenia, zbliżenia zbliżeń.  

Wchodzicie do knajpy na rogu i rzeczywistość znika. Zostają tylko obrazy i muzyka. Jeśli od tego zaczniecie, raczej nie pójdziecie nazajutrz do, bo to co najciekawsze już zobaczyliście. Wiadoma rzecz, trzeba było nie iść do knajpy, jak rano do muzeum.

Miasto, każde miasto jest montażem pragnień i iluzji. To właśnie, a nie cygara po 5 centów jest tematem obrazu Hoppera. 

Można sobie ten lokal wyobrazić jako w pełni profesjonalną wytwórnie płytową, która starannie dobiera repertuar, podpisuje umowy z wykonawcami, starannie nagrywa a potem tłoczy jeden egzemplarz płyty i odtwarza w jednym tylko miejscu. Myślicie, że nikt nie recenzowałby takich płyt? Ten hopperowski pierwszy egzemplarz został od razu, bez targów kupiony za całe 3 tysiące dolarów przez jakąś instytucje kultury w mieście Czikago.

Powinno w środku być coś z Zaklętych rewirów, ze świata, w którym czujemy się ważniejsi niż na ulicy, a równocześnie wiemy, że reguły są tu zawsze te same, dla wszystkich. Nie chodzi o kelnerów, ale o spektakl, tylko dla nas, tylko tego wieczoru. Po raz pierwszy od dawna spektakl bez polityki. Wizyty w takich lokalach powinny być finasowane przez jakiś sprawiedliwy wśród narodów fundusz szerzenia demokracji. Bo kto raz spędził dzień, pół dnia w wielkim muzeum (nikomu źle nie życzymy), kto się tam zmęczył, szczerze wkurzył, ale i choć raz zagapił będzie od tej pory inaczej głosował. Bo inaczej przez jakiś czas będzie widział świat. Jeśli coś nas zmienia to takie nieplanowane zagapienia, takie detale (a nie doktrynalne Teorie widzenia). Do tego sprowadza się cała edukacyjna rola zachodniej kultury. Musi to być moment prywatnej ulgi i raczej przyjemnego zaskoczenia, a nie programowy jak obszarowa rewitalizacja mozół „pracy nad sobą” i „doganiania bogatych”. 

Gdzie to ma być wyświetlane? Jeśli technicznie to możliwe, na tej samej wielkiej szybie, tylko, że od środka. Wtedy mamy sytuację, w której z zewnątrz widzimy ludzi w środku oglądających coś czego nie widzimy. Krążą po netach różnego rodzaju wizualizacje Smart glassów, okiem-ekranów, etc. Jeśli technologicznie nie da się tego zrobić (warto próbować, technologiczny fetysz jest silnym atraktorem) może np. zwrócić się do prof. Wł. Kutnera z IChF PAN, który kilka lat temu zajmował się polimerami chiralnymi (na bazie tiofenu).

Technicznie rzecz sprowadza się do lokalnego systemu projekcji obrazów. Jest to ważne nie tylko na tym rogu, ale i na paru innych. Pozwala bowiem poprzez zajmowanie się architekturą ulicy w kategoriach: sygnału, montażu kadrów, projekcji przesunąć punkt ciężkości w obszar, którego technologie i infrastrukturę Łódź ma dobrze opanowaną, w obszar produkcji obrazów.

Zamiast lać beton trzeba przesyłać samodzielnie zmontowany obraz w kluczowe punkty projektu rewitalizacji śródmieścia. Tym samym można połączyć dwa rogi. Ten z knajpą i ten „na rogu Jaracza”. Chyba już czas, żeby ktoś opowiedział (do tej pory mało kto wie) co niby ma łączyć te punkty?

Choćby pandemia powinna entuzjastom przyrostu „powierzchni biurowych” i realnego budowania uprzytomnić, że czy nam się to podoba czy nie, europejskie miasta za dekadę, dwie w znacznie większym stopniu będą systemem projekcji. Im wcześniej się zaczniemy uczyć takiego montażu w skali urbanistycznej tym lepiej na tym wyjdziemy. 

Idem

To się nosi w tym sezonie: obojętność

W kulturze zdominowanej przez technologię alienacja staje się dyskretnym, neutralnym makijażem na doskonale obojętnej twarzy. Te dwie postacie na przedstawionym zdjęciu łączy

Gadatliwość

Żyjemy nieprzerwanie w cywilizacji i kulturze harmonijnie rozwijających się co najmniej od początków ery nowożytnej. To cywilizacja energiczna, zafascynowana możliwościami działania, jakie

Zleciało błyskawicznie

To nie jest zły symptom. Lepiej interesować się śmiałym i swobodnym kreśleniem nowych linii, niż budowaniem płotów i uszczelnianiem starych granic. Skoro

Złapać za głowę i przytrzymać

Ludzka wyobraźnia na temat nieludzkich mocy jest zaskakująco prosta i stała. The Climax autorstwa Aubrey Beardsley, Aris (Daryl Hannah), replikant „podstawowy model

Liczymy dłużej, niż pamiętamy

Liczymy od zawsze. Chętnie liczymy to, czego na pewno nie dosięgniemy. Sprzed kilkunastu tysięcy lat pochodzą pierwsze monumentalne neolityczne założenia architektoniczne sytuowane

Wakacje będą, warto coś zaplanować

Myśleliście ostatnio o błogosławionym Radzimie Gaudentym, bracie przyrodnim św. Wojciecha, a od roku 1000 arcybiskupie gnieźnieńskim? Nie? Warto pomyśleć, szczególnie jak robicie

Zdecydujcie, co jest bardziej prawdopodobne

Są dwie możliwości: albo algorytm odpowiada za całość zmian wobec oryginału, albo treść zmienionego przemówienia ułożył człowiek. Ta scena jest pochwałą kunsztu

Jak co roku,

dwa miesiące po rozdaniu wszystkich statuetek Oscarów, po obejrzeniu wszystkiego, co w kinematografii obejrzeć trzeba, warto sprawdzić sobie biogram inżyniera Stefana Kudelskiego.

To może być wystawa znacząca

W budynku Starych Prokuratorii (Procuratie Vecchie) przy Placu Św. Marka w Wenecji od 20 kwietnia do 24 listopada zobaczyć można wystawę Andrzeja

Podróże? Oczywiście, że tak

Majówka! Nogi same niosą. Te nasze podróże prawie zawsze są wyśnione. Podróże wymyślone bez otwierania oczu. Podróże na ślepo?  Takie, jakie z

La Biennale di Venezia

Ani w sporcie, ani w sztuce nie chodzi głównie o emocje, czy rywalizację. Ani w jednym, ani w drugim przypadku nie potrafimy

Photo of the Year

Trzeba uświadomić sobie jak intensywna jest cyrkulacja wciąż nowych zdjęć, obrazów medialnych. To coś równie potężnego jak Golfsztrom, prąd wijący się między

Wariata wymyślił Cervantes

Człowiek po przejściach, z kłopotami finansowymi, ot, pechowy szaraczek, przykurzony weteran spod Lepanto. Wymyślił kogoś, kto walczy ze złym światem, kto sprzeciwia

Zaraz wybory, ważne wybory

Czas zająć się miastem. Czas na Mózg. Ale jeszcze nie na mózg architekta (miasta). Mózg (cerebrum) jest nazywany największym organem elektrycznym człowieka.

Chcecie na własne oczy zobaczyć

jak kilka lat po wojnie kobiece łydki w ciągu kilku sezonów stają się socjalistyczne w treści, choć nadal ponętne w formie? Chcecie

To wszystko to na pewno nie wy

To po lewej to stare naskalne zadrapanie, liczące może ponad trzy, a może tylko dwa i pół tysiąca lat. W naszych głowach

Nie, to nie w Łodzi 

To nie na Włókienniczej. To, jako żywo, jest globalna wersja wspólnej pamięci. Dziwicie się, bo jest radosna, twórcza, pełna inwencji, tryskająca świeżością

Rzeczy ważne są proste, bardzo proste

Święta, ich długa, mechanicznie, rytualnie powtarzana tradycja, tak stara, że nie pamiętająca już, co właściwie odróżnia chronos od aionu i kairosu, skoro

Znamy nie jedną pięciolatkę

Nie taką z warkoczykami, tylko taką, o której mówiło się z obawą na naradach, akademiach, plenach jako o planie pięcioletnim, który musi

Jak umarła klasa?

Jak przyzwoity, nadal czytający, lekko konserwatywny (ale bez przesady) inteligent ciężko pracujący ma obejrzeć przeróbkę, krotochwilę (wulgarną – vulgaris znaczy przecież po

Przedwyborczy tydzień marginalizuje seks

W sytuacji długotrwającej niepewności większość gatunków rezygnuje lub znacznie ogranicza aktywność seksualną. Porównawcze badanie poziomu seksualizacji obrazów w drugiej połowie XX wieku

Trzeba odpoczywać.

Jak często się da, trzeba robić przerwy w oglądaniu nad podziw wyrazistych, wielkoformatowych twarzy i postaci krajowej sceny. Zostaną z nami co

Gra o wszystko

Tempo pojawiania się kolejnych komentarzy, artykułów, reklam odnoszących się do jednego epizodu z podobno nudnego meczu piłki nożnej jest godne uwagi. Najwyraźniej

Film to świetny. Film to straszny.

Przed słonecznym weekendem, w piątek 8 września na zakończenie programu TVP postanowiła przypomnieć Kanał A. Wajdy.  Który z czynników zdecydował o emisji,

Tyle się dzieje w te wakacje!

Nie narzekamy na brak niusów. Nieoczywistym, a wartym rozważenia kierunkiem krótkiego wyjazdu może być Płock. Pomijając zachwycające, prawie romańskie drzwi do kolegiaty

Łańcuchy pokarmowe w Zamku Ujazdowskim

Podobno ekologiczny rozsądek (szczególnie na Wschodzie) podpowiada by bardzo długo, w milczeniu przyglądać się jak dookoła nas przyroda sobie świetnie radzi.  Jak

Wycinanka jest powszechna

Zdumiewające, że w świecie w całości ponoć utkanym z pikseli, rastrów, bitów i w kraju tak ceniącym kulturę ludową dopiero teraz, w

Zupa z odrobiną pasty do zębów

Tina Turner „zaczytywała” książki Edgara Allana Poe. Gombrowicz nie znosił Balzaka. W roku 1958 pisał: „Nie znoszę jego Komedii ludzkiej. Pomyśleć, jak

Sudanizacja

Sudan to starożytna kraina Kusz, z której przez stulecia pochodziło całe złoto Egiptu, to miejsce lokalizacji biblijnych kopalń króla Salomona. Chartum to

Instruct GPT, GTP-3, GTP-4, GTP-n+1

Obecna wrzawa ujawniająca niewyraźną obawę przed tempem nabywania umiejętności komunikacyjnych przez kolejne algorytmy warta jest porównania do stanowienia prawa dla rzeczywistości uginającej

Święto Pracy, Labour Day

Trwa ta tradycja od 1889. Skorzystajmy z, kto wie, może jednych z ostatnich obchodów bez udziału związkowych algorytmów, bez sunących w pierwszomajowym

Tylko fakty nas interesują podobno.

Co to właściwie znaczy? Fakt, czy raczej jego łaciński przodek – factum – występował w złożeniach, takich jak: factum est. Da się to

Trybunał w Hadze

Sprawa nie jest prosta. Choć brzmi to ładnie, kiedy wymienia się, że sto dwadzieścia trzy kraje uznają jurysdykcję Trybunału Karnego w Hadze.

Ptasie móżdżki

Nie wiemy do jakiego stopnia i czy w ogóle rozwój technologiczny i kierunek cywilizacji powtarzają wybory jakich dokonała ewolucja. Opuściło nas dziewiętnastowieczne

Fabuła na wspak

Jeden z niewielu zachowanych przedwojennych (z 1937) filmów awangardowych, czyli takich, które chciały pokazać niedostrzeganą oczywistość to Przygoda człowieka poczciwego (https://www.youtube.com/watch?v=FlaFGPiioPQ) autorstwa

Nie ma czasu, nie ma.

Gospodarka zassie każdą ilość w miarę wykształconych inżynierów. Wobec takiej powietrznej trąby, takiego wiru natychmiastowych potrzeb szansa, że jakaś uczelnia z rozpędu

Miłość to nie sielanka.

Walentynki, ale zaraz po: Proszę zwrócić uwagę na symbol Ecn  (économique). W liczniku zawiłego wzoru na miłość cudowną. Wzór został na poczekaniu

My w dwudziestym trzecim

Koniec roku przynosi wysoką falę podsumowań, dyskusji o wartych zapamiętania zdarzeniach w mijającym 2022. Dyskusje będą – biorąc pod uwagę kalendarz wyborczy

Patrz w niebo, na chłodno patrz

Chcecie sprawdzić znaczenie słowa „zima”? Ekonomiczną prawdę o zimie dawno temu namalował Bruegel. Trzech myśliwych, pół dnia gonienia w głębokim śniegu, sfora

Raj a Smart City

W technologicznie sfiksowanej cywilizacji wszystkie jej elementy powinny być dokładnie nazwane i opisane. Raj jest ikonografią nagości, stanu wzajemnego podobieństwa (raczej szpetnego),

Co widać w Polsce rano 10 listopada 2022?

Barwy narodowe: szarości, plucha, mży. Za to jutro, już jutro! Kolejny raz entuzjastyczne tłumy będą witały Dziadka na dworcu. Mżawka nie zachęca, ale wystarczy

Van Gogh sporo – Hockney najwięcej

Za co skłonni jesteśmy słono zapłacić, w czasie wielowymiarowego kryzysu? Niestety aż co najmniej trzy równie dobre odpowiedzi trzeba brać pod uwagę.

Nowe hulaj nogi

Przynajmniej w polskich miastach, wszyscy śmigają na hulajnogach. Pogoda jak we Włoszech, ciepło, technologia potaniała. Młodzi i starzy odkryli urok pędu. To

O rany! Jaka zajefana panorama!

Zbigniew Makowski to nie tylko malarz, ale również artysta wielokroć ważniejszy dla kultury polskiej niż Tadeusz Kantor, tłumaczący świat głębiej, szerzej, i

Urodziny ostatnie

Oby to były ostatnie urodziny Putina, jako postaci kogokolwiek obchodzącej, przyciągającej uwagę.  Choć niestety jest pewne, że ten i ów nieźle będzie

Decyduje wiara – lud ruski patrzy

Ostatnie wypowiedzi zachodnich polityków (Angela Merkel w Monachium) potwierdzają, że liczenie na ich zrozumienie tego jak funkcjonuje ruski świat może być kiepską

Wielkorusy u Lachów o Małorusach

1913 roku w Poroninie zaskoczony Wołodia zdał sobie sprawę, że źle rozumie ukraiński. Po wczorajszych bombardowaniach to bolszewickie niezrozumienie zostało utrwalone na

Decyduje wiara – lud ruski patrzy

Ostatnie wypowiedzi zachodnich polityków (Angela Merkel w Monachium) potwierdzają, że liczenie na ich zrozumienie tego jak funkcjonuje ruski świat może być kiepską

Rzeczywistość jest płaska

Klein „wykreślił wszystkie linie paraboliczne na rzeźbie Apolla Belwederskiego, którego rysy cechuje wysoki stopień piękności klasycznej. Krzywe te jednak nie mają prostego

Uzupełnij frazę: …ęśliwy dom

Większość z nas nie lubi publicznie opowiadać o mieście. To zrozumiałe nawet jest. Mieszkamy w mieście, które na nas liczy. Mówić o

„Literatura nie jest” tym, czy tamtym

„Pojęcie +idiota+ (pochodzące od greckiego +idiotes+) oznaczało człowieka, który nie interesuje się polityką, sprawami publicznymi, zamyka się wyłącznie w kręgu swoich prywatnych

Zobaczmy gdzie wylądujemy

Tegoroczny lipiec przechodzi do przeszłości. Czy będzie Lipcem Historycznym, tak jak np. Lubelski Lipiec 1980 pełen strajków, które ekscytowały, ale nikomu nie

Arcadia à la Russe

Pełne troski wypowiedzi prezydenta Macrona na temat potrzeby szczególnego traktowania Rosji nie od razu spotkały się z pełnym zrozumieniem. Niewątpliwie od razu

Liberum voveo!

Dajmy spokój Angielczykom. Pan Premier wyśle raport i my, tu na lądzie, już jutro będziemy mieli a clear overview of the current

Wimbledon Time

„We win Wimbledon,’ says Russia tennis chief after Rybakina triumph”.  Są wakacje, poćwiczmy logiczne myślenie. Mr. Smith pomyślał o czymś w chwili

Znacie tu kogo w Łodzi?

Co powinno charakteryzować napastnika? Skuteczność. Najbardziej skuteczni potrafią wręcz zaskoczyć. Robert Lewandowski znalazł moment i własnoręcznie (nie własnonożnie) przepisał zdanie z Ziemi

Sibylla Europaea. Wschód-Zachód w Łodzi.

Problemy rozbudzają ciekawość. To pewne. Szczególnie jeśli zapowiadają najbliższą przyszłość. Mamy już maj, a za chwilę wakacje. Nie da się uniknąć zwiększonej

Kriepcze – przywal mocniej

Po 9 maja 2022 na globalnym wolnym rynku mitów i bajek historycznych pojawi się jeszcze jedna opcja. I pewnie spotka się ze

Gdzie Charków, gdzie Łódź?

Sir Foster przyjął zaproszenie już w połowie kwietnia, będzie opracowywał master plan dla Charkowa oraz regionu. Zaczął po ludzku, od słów. Uwaga

Trąbka Milesa Davisa

Wyobraźnia religijna bywa sensu stricto nieludzka. Podpowiada sceny i obrazy nie dające się zrozumieć, kołysze się między skrajnościami, od ekstatycznego zachwytu po

Wyspa Węży

Nie tylko to co symboliczne, ale i to co realne potrafi zmieścić się na znaczku pocztowym. Potrafimy na znaczkach zapisać, heroizm, utrwalić

XIII Stacja Drogi Krzyżowej w Koloseum

Dzisiejsza decyzja Watykanu zmieniająca tekst rozważań napisany przez kobiety (Ukrainkę i Rosjankę) niosące razem krzyż w czasie przestoju przy XIII Stacji Drogi

Koleje Europy

Kiedy poczujesz taką głęboką, wewnętrzną potrzebę (na przykład 9 maja) – nie ma zmiłuj! 22 czerwca 1940 w Compiègne Hitler rozmawia z

Selfie dużej rozdzielczości.

Dziś w Ukrainie niebo jest tam gdzie ma być, a zboże się żółci. Ale Rosjanie tego tak nie widzą. Wystarczy spojrzeć na

Wojna i puste półki 

Najbardziej rewolucyjną zmianą, jaką wprowadził około 1852 roku w swoim paryskim sklepie Le Bon Marche Aristide Boucicaut, w którym był współudziałowcem, było

Niemożliwe

Jak długo potrafimy wyobrażać sobie to co niemożliwe, tak długo mamy szanse na odbudowę i zwycięstwo.

Kolor, kolor

W sytuacji gwałtownego kryzysu (nie tylko wojny) informacja zaczyna być przekazywana i dociera nowymi kanałami. Poza dotychczasowym spektrum przekazu. Niewiele możemy zrozumieć

Pan Samochodzik – wraca epoka Gierka?

To chyba nieliczne kadry na jakich pojazdy rozpoznawane jako terenowe, kojarzące się z „techniką wojskową”, z forsowaniem przepraw wodnych nie zwiastują niepokoju

Słoniowe fascinandum

W Łodzi mamy tańczącego słonia. Czemu jest to takie interesujące choć jeden słoń wiosny nie czyni.  Zaczęło się 22.11.2021 kiedy przyjęliśmy zaproszenie

Naura śpiulkolot!

Młodzi w Łodzi. Tym razem przedsiębiorcy. Skoro przedsiębiorcy – to oczywiste, że my w Think Lodz, nieco starsi, trzymamy z nimi sztamę.

Elegia for the Arctic

Przez dwie dekady Łódź była terenem zjawiskowego, teatralnego spektaklu – opinii zejścia na samo dno. Człowiek jest gatunkiem, który ma rozbudowaną zdolność

Co dziś ukaże się zza zasłony?

Niewielkich rozmiarów trompe l’oeil  (46.5 × 63.9 cm), obraz namalowany przez Adriaena van der Spelta w 1658 (obecnie w kolekcji Art Institute

Aleppo

Nawet kiedy absolutnie żaden element rzeczywistości nie ma nic wspólnego z tym co pokazują nam obrazy medialne. O ile zachowane jest status quo 

Unifikacja i Podział

Stale interesuje nas unifikacja modeli rzeczywistości. Próbujemy uprościć opis rodzajów podstawowych sił fizycznych. Ekscytujemy się każdą wiadomością o odkryciach nowych cząstek elementarnych.

Sues clot

Wiemy, że to groźny skrzep. Nie wiemy tylko, czy zapchana arteria zasila mózg czy serce. Niestety, w obydwu wypadkach rokowania nie są dobre.

Hay

Kontekst decyduje o ostatecznym odczytaniu treści znaku. Szczególnie jeśli chodzi o rzeczy tak fundamentalne dla naszej cywilizacji jak np. siano.

Następna Gwiazda Betlejemska w 2080

Gwiazda Betlejemska to zjawisko powstające na skutek wielkiej koniunkcji Jowisza i Saturna. Jest to ustawienie ciał niebieskich w jednej linii z obserwatorem.

Underground Lodz

Po przetłumaczeniu nazwy naszego miasta staje się jasne dlaczego biblioteka Nautilusa (należąca do kapitana Nemo) bardzo nas w Łodzi interesuje. Różnica między

Ach dorosnąć, prędko dorosnąć!

A więc wrzesień, jak niemal zawsze nieskalanie pogodny i Łódź znów pełną gębą, czterokulturowa (bezpośredni wtrysk, LPG, turbodoładowanie, katalizator, rzecz jasna). Łódź

Unsere Tiefenzeit

W  świetnej książce Siegfrida Zielińskiego, Archeologia mediów. O głębokim czasie technicznie zapośredniczonego słuchania i widzenia, w przekładzie K. Krzemieniowej na stronie 303

Calculemus! 

Jesteśmy optymistami, dlatego rozglądamy się  za jakimś rozległym i raczej suchym płaskowyżem. Poważnie traktujemy plany i dlatego czasem działamy zgodnie z hasłem

Odradzanie się społeczeństwa feudalnego

Niezależnie od tego, jaki model sprawowania władzy będzie najbardziej rozpowszechniony w pierwszej połowie XXI wieku rola re-prezentacji będzie rosła. Re-presentatio to pojęcie

Mam oko do celebrytów

Pewnego razu gdy T.S. Eliot wsiadał do taksówki, miał usłyszeć od kierowcy: „Jest Pan T.S. Eliot”.  Zaskoczony pytaniem poeta zapytał taksówkarza, skąd