IDEA
Idea powstaje w naszym umyśle, poszukując za pomocą wyobraźni właściwej drogi do realizacji, wybierając, być może poprzez eksperymenty, właściwy materiał, technikę i kolor. Właściwa forma zostaje określona poprzez treść, a nie odwrotnie (=formalizm). Podstawową ideą mojej pracy jest pokonanie statycznego obrazu (poprzez ruch i zmianę) oraz doświadczenie przestrzeni (poprzez stereoskopię). Do nowszych prac odnosi się motto: więcejobrazówwobiekcie.
INTERAKCJA
Moje prace są tak skonstruowane, aby kreatywny obserwator mógł ogarnąć dzieło. W pewnym sensie nakreślam reguły gry, do których obserwator może przenikać, w ramach których może dokonywać zmian, poruszać się (cybernetyka) stosownie do własnych zdolności i możliwości.
PRZESTRZEŃ
Musimy uwolnić się od powierzchni, nasze myślenie i postrzeganie było i jest dwuwymiarowe, chociaż potrafimy zdobywać kosmos. Sztuka musi objaśnić ten proces, stworzyć dla niego duchową bazę. W roku 1975, po to by tworzyć iluzoryczne przestrzenie, odkryłem możliwość wywoływania efektu stereoskopii za pomocą układów linii.
RUCH
Nic nie jest stałe, wszystko zmienia się w sposób ciągły. Ludzie potrafią dzisiaj przemieszczać się z olbrzymią prędkością. To także muszę wyrazić w sztuce. Z tego powodu od roku 1960 zajmuję się tak zwanym „ruchem rzekomym”, który w zespoleniu z obserwatorem sugeruje ruch pełen wrażeń.
SZTUKA = SEN = ILUZJA = ZŁUDZENIE
Sztuka w dowolnej formie związana jest zawsze z iluzją lub złudzeniem. Mami nas świat, który w rzeczywistości nie istnieje, ale który daje nam możliwość ucieczki, choć na chwilę, z często strasznego świata realnego. Od 1960 roku analizuję w swojej pracy wizualne złudzenie. Uwzględniam przy tym trzy kwestie: 1) uzmysłowić obserwatorowi, jak zaawansowane są nasze sposoby postrzegania; 2) zaskakiwać i irytować, skłaniać do myślenia, wreszcie rozbudzać uwagę i ciekawość; 3) przyczyniać się do uwrażliwienia świadomości na przestrzeń i ruch.
LINIA
Bardzo wcześnie doszedłem do wniosku, że to właśnie linia najbardziej odpowiada mojej osobowości; za pomocą tego elementu najlepiej mogę wyrazić siebie. Istnieje nieskończenie dużo wariantów, a w układach struktur linii otwierają się całkiem nowe i nieprzewidziane możliwości.
MULTIPLIKACJA
Liczba ludności na ziemi powiększa się w olbrzymim tempie, a w ślad za tym głód duchowej strawy. Tego głodu nie można zaspokoić wyłącznie oryginałami. Twórca powinien być odpowiedzialny społecznie, udostępniając swoją sztukę jak największej liczbie osób. Można to zrobić wyłącznie poprzez multiplikację. W muzyce czy literaturze dawno podążamy tą drogą, tylko w sztuce obrazu jesteśmy w tej kwestii daleko w tyle. Ani format, ani jednorazowość nie stanowią o wartości sztuki, stanowi o niej jedynie i wyłącznie przekazana treść. Multiplikując sztukę, należy zachować wysoką jakość poszczególnych obiektów. Multiplikowane obiekty powstawały od około 1965 roku, w różnych wysokościach nakładów w ramach swojej edycji, prawie we wszystkich grupach dzieł.
tłumaczenie z języka niemieckiego: Dorota Domańska