Sama Anna Konik oraz kurator wystawy dr Stefan Szydłowski w krótkim opisie projektu Play back (of Irene) zwracają uwagę na to, że: „Sterylność galeryjnego »white cube« została naruszona przez, stłoczone w przeciwległym do wejścia rogu, nieregularne formy geometryczne. Ich kształty nawiązują do formy ściany/ekranu w pierwszej sali, tyle że konstruowane wertykalnie, są zygzakowate formy wyrastające z podłogi, ostre, nawiązujące do przepaści. Na nich zawieszono 13 monitorów. Pokazywane filmy/obrazy na sześciu z nich współtworzą opowieść, której dopełnieniem jest dekonstrukcja jednego z filmów wyświetlana na kolejnych sześciu monitorach. Trzynasty pokazuje wideoformę tekstu Irene: »Das war der heiße Sommer/das war – This was the hot summer/this was«. To roztrzaskana i poskładana na nowo przez artystkę i poetę Donalda Bergera wypowiedź / destrukt, deklamowana i wizualizowana. Rytm instalacji wyznaczają pojawiające się na monitorach kolory rozbitej tęczy. Projekcja jest zrytmizowana powtarzającymi się co 2 minuty i 58 sekund sekwencjami”.
W drugim tekście na temat twórczości artystki prof. dr hab. Ryszard W. Kluszczyński zwraca naszą uwagą na to, że: „estetyka prac Anny Konik ma charakter nomadyczny. Jest estetyką ruchomych obrazów w dynamizowanej przestrzeni, obrazów o różnym formacie i charakterze (obrazy projekcji wideo, obrazy monitorowe, obrazy fotograficzne), doznawanych ze zmiennej i ruchomej perspektywy, w ciągłym przepływie. Obrazy te swoją obecnością organizują strukturę doświadczenia przestrzeni, a ta z kolei określa ramy i tryb doświadczenia obrazów oraz obrazowanych światów”.
Gorąco polecam także lekturę zapisu rozmowy, jaką z Anną Konik przeprowadził dr Stefan Szydłowski.
Zapraszam serdecznie do odwiedzenia wystawy Anny Konik i zobaczenia, jak dwa najnowsze projekty artystki prezentują się w przestrzeni wystawienniczej Atlasa Sztuki.