Bo nie jest światło,
by pod korcem stało
Menu
Bo nie jest światło,
by pod korcem stało
„Gest odliczania, który prowadzi moje malarstwo, kieruje się miarą mego życia. Konsekwencje tej idei znacznie wykraczają poza ograniczenia obrazu ku materializacji ostatecznego stanowiska dotyczącego rozwoju sztuki. Nie zadowalam się czystą przyjemnością malowania. Nieustannie zabiegam o to, by moją postawę pojmowano jako konsekwencję szczególnego rozumienia sytuacji twórcy. Początkowo sądziłem, że publiczność nie będzie miała trudności ze zrozumieniem, a jednak pewnych schematów zachowań nie można zmienić.” Patrzący na Detal Romana Opałki nie są do końca pewni, czy faktycznie chodzi tu o obraz.
W tym czasie Henryk Stażewski mówił: “Największą szybkość mają myśli: skąd się biorą i dokąd pędzą, nikt nie wie. Gdyby ci się udało uchwycić jedną myśl, będzie to sztuka.” Przekonany jestem, że idea Opałki została w podobny sposób uchwycona. Jego stanowcza decyzja umożliwia nam penetrację w niezidentyfikowanych wymiarach. Dzięki tej decyzji otworzył sobie uniwersum, aby w nim zaistnieć. W nim znajduje możliwości zbliżania się do istoty nieskończoności. Eugen Gomringer swoją z dwóch stron drewnianą książką, zatytułowaną “Niekończące się zdanie”, swoim wewnętrznym “ty” mówi wszystko. Tylko “ty” ma prawo o sobie mówić, ponieważ nikt nie może zaistnieć w “ty”. Powstaje pytanie, dlaczego zmagamy się szukając słów, którymi nic się nie mówi?
© Fundacja Atlas Sztuki ul. Piotrkowska 122/6, 90-006 Łódź